Afrika
Azië
Europa
Noord Amerika
Oceanië
Latijns Amerika
 
Inle 20- 22 jan 2005
 

Inle 20- 22jan


Het meer

De omgeving...Het was een erg stoffige rit, door de heuvels en de bossen ten westen van het Inle meer. Het doel was Nyaungshwe (een dorp aan een rivier die uitkomt in het meer) en we kwamen terecht in de Gypsy Inn een leuk hotel met uitzicht over de rivier die ons naar het meer zou brengen. Het Inle meer is omringd met een groot moerasgebied met rond het meer 17 dorpen op stelten, bewoond door het Intha- volk. Het is een prachtige, bijna sprookjesachtige plek omringd door gebergte. Het is al wel wat toeristischer aan het worden, maar nog niet storend. Ook al zijn veel winkels en markten al ingesteld op de toeristenindustrie...

De boottocht

Een klooster aan het meerHet doel van het bezoek aan het meer is voor veel toeristen de boottocht. Voor weinig geld kun je een soort kano aangedreven door een grote buitenboord-staafmixer huren, en die brengt je naar alle mooie plekken. Voor ons startte het met een bezoek aan de lokale markt waar we lekker konden afdingen, een bezoek aan de smid, een sigarenfabriekje, de timmerman die de boten maakt en de zijdefabriek. Erg leuk, natuurlijk, maar vooral de boottocht zelf was prachtig: de boot vaart door de kleine dorpjes en geeft je een inkijk hoe mensen op, rond en met het water leven, echt prachtig om te zien!
Ook hebben we een paar kloosters bezocht, de ene echt nog mooier dan de andere. Er is zelfs een springende kat klooster, Nga Phe Kyaung, de katten in dat klooster zijn afgericht om door hoepels te springen...
Perfekte balans...Een opmerkelijk beeld op het meer zijn de vissers die roeien met hun benen. Met een been staan ze op de achterkant van de boot en met het andere duwen ze de roeispaan naar achter. Deze manier van roeien hadden we allebei nog nooit gezien.

Het afscheid

Jonge monniken in de busHet was de laatste stop die ik samen met Dunja zou maken, aangezien de zus van Dunja op 23 januari in Bangkok zou zijn en zij daarom voor de 22e al een ticket had. De bus van Dunja vertrok naar Yangon om twee uur s-middags en de mijne naar Mandalay om tien uur s-avonds. Het afscheid was toch wel even rot, ook al kenden we elkaar pas 3 weken (snif, snif)...
De tijd gaat veel te snel en zeker met de leukste momenten, maar we wisten beiden dat dit moment zou komen.
Alleen weer verder, dus, op naar weer nieuwe uitdagingen. Ik had geen zin om nog langer rond Nyaungshwe te hangen en heb meteen de pick-up genomen naar het dorpje waar mijn bus zou vertrekken. Ik was daar dus veel te vroeg en heb wat door het dorp geslenterd. Ik ben door een paar kinderen en hun ouders naar hun huis geroepen en heb hun een paar mandarijnen gegeven; ik heb een potje geschaakt (en verloren) met een paar mannen op straat, heb een oud treinstationnetje bezocht en heb wat zitten brabbelen met de lokale zatlap die naast me kwam zitten op een bankje... Ook heb ik tijdens het wachten in een restaurant een pick-up chauffeur ontmoet en we hebben samen nog wat gekaraokied (of zoiets).

Op naar de laatste stop in Myanmar; Mandalay!