Vliegensvlug
Mijn eerste binnenlandse vlucht van deze reis. Een binnenlandse vlucht in Australie is soms namelijk goedkoper dan trein of bus, terwijl in Azie een bus of trein eigenlijk altijd goedkoper is (of in ieder geval leuker). Van Melbourne naar Cairns was het een vlucht van 3,5 uur en kostte 100 euro. Als je op tijd boekt, tenminste. Het nadeel is dan dat je vast zit aan de vertrekdag.
Ik vloog met de goedkoopste aanbieder: Jetstar. We hadden 1,5 uur vertraging, doordat een eerdere vlucht (van Thai Airways) een klapband had gekregen tijdens het landen. Wat later op het nieuws te zien was. Ook is het 12 graden temperatuursverschil, de lange broek ging dus weer aan.
En na een rustige vlucht stond de medewerker van International Hostel al te wachten. In Australie kun je namelijk altijd een bed boeken en dan krijg je gratis pick-up van waar je aankomt (bus- of treinstation of luchthaven).
En ik ben er niet lang gebleven. In de hostel was ook een reisbureautje (zoals in bijna alle hostels hier) en ik kreeg meteen een mooie aanbieding: 3 dagen Liveaboard (verblijf) op een zeil- / duikschip inclusief eten en drinken en 10 duiken inclusief de volledige uitrusting voor 380 dollar (250 Euro). En dat is een koopje, en dat zou zeker achteraf blijken, aangezien het een prachtig schip was met een erg goede duikbegeleiding en het lekkerste eten...
|
Duiken!
Ja, Fred, Duiken!. Dat was het plan van de trip naar Cairns en nadat ik duikmaat Joop een sms-je gestuurd had (om hem een beetje jaloers te maken, natuurlijk) ben ik aan boord van een catamaran gestapt die ons naar The Atlantic Clipper zou brengen. En de dagen waren te kort: de eerste dag 3 duiken (waarvan 1 vanaf de catamaran), de tweede dag 4 duiken en de laatste dag weer 3 (10 in totaal, waarvan 2 nachtduiken).
Samen met Simon plande ik alle duiken zelf m.b.v. de duiktabellen. De reden van dit zelf plannen was dat je hier geen duikgids mee krijgt. Als je dat wel wilt kost je dat 10 dollar en we kwamen er al snel achter dat het zelf plannen toch veel leuker was... En afwisselend gingen er meer mensen met ons mee: De Schotse Philipa (Pip), de duitser Andreas, de Australiers Chris en Michael of de Frenchies Helene en Remi en een keer ook de Zweedse Ylva.
En wat zie je dan op het Great Barrier Reef? Een hoop vissen! (grote scholen) en veel Koraal, en nog veel meer: Grote jagende Barracudas; haaien (inclusief een Grey Whaler die zich bij het schip kwam melden bij het vissen voeren); grote schildpadden die wel met je willen zwemmen; Een doorzichtige garnaal waarvan je het hart ziet kloppen en het bloed door de aders ziet stromen (echt waar, prachtig om te zien); Een gigantische kreeft met de nachtduik en nog veel meer. Maar het hoogtepunt waren de 2 nachtduiken met de jagende Trevally, oftewel de Caranx ignobilis, een zilverkleurige vis (tussen 0,5 en 1 meter) die s'nachts op zijn prooi jaagt.
En het leuke daarvan is dat hij de lamp van een nachtduiker gebruikt om vissen te vinden! Je bent dus rustig aan het duiken en je schijnt op een visje, komt er ineens een trevally langs je heen geschoten en gruipt die vis uit het water. En het volgende moment is hij weer weg. Maar je weet dat hij over je schouder meekijkt. Je kunt hem zelfs in het rif laten knallen door op het laatste moment je lichtstraal van het visje af te halen en op het rif te richten, maar dat heb ik niet gedaan (ik ben tenslotte geen sadist). Het voelt alsof je een onderwater pitbull hebt die constant met je mee zwemt. Erg spannend...
|
En:
- Leuk, je eigen spullen meenemen: Mijn onderwater camera stopte er tijdens de eerste duik al mee en van mijn masker was de rechterstrap afgebroken. Gelukkig hadden ze alles aan boord, wat je kunt lenen.
- Heb ik in Cairns voor het eerste muisjes kunnen vinden. Ik had een aantal vrienden van thuis beloofd om beschuit met muisjes te eten, omdat ze een baby hadden gekregen (Bas en Patricia kregen een zoontje Tim, en Paul en Ilse kregen ook een zoontje Sven). Geen beschuit hier, maar brood met muisjes kan ook, toch?
- Elke dag kwart voor 6 op om te gaan duiken, we lijken wel gek. Maar in de ochtend zijn er nog veel nachtjagers aan het werk en dat is mooi om te zien
- Het personeel aan boord was erg behulpzaam, vriendelijk en ook grappig. Vooral Brad, de hoofd van het duikgebeuren. Elke dag dezelfde speeches, maar alsof hij het ter plekke verzint, een hele klus (Aaargh, whoohoo).
En het einde kwam al weer in zicht van deze mooie duiktocht. De Catamaran die ons bracht kwam ons ook weer oppikken en na weer een bed te hebben genomen in het International Hostel ben ik met de Australische Janel en de Sri Lankaanse Zweed Jonas wat gaan eten. De laatste avond was de reunie van de duiktocht, maar de meesten waren al naar huis. We zijn met een groepje duikers, 2 mannen 3 vrouwen op stap geweest en de volgende dag stapte ik samen met mijn kater in de bus, op weg naar Hervey Bay...
|